Dom został ufundowany przez księcia Edmunda Radziwiłła, który sprowadził siostry Elżbietanki w roku 1881 podczas panującej epidemii tyfusu, w celu pielęgnacji chorych. Siostry równocześnie zajęły się sierotami, dla których to książę ufundował posiadłość przy ul. Gimnazjalnej, aby zapewnić tym dzieciom godziwe warunki nabył nieruchomość mieszczącą się przy ul. Gimnazjalnej 13 w Ostrowie Wielkopolskim. Sierociniec otrzymał nazwę - Katolicki Dom Sierot w Ostrowie Wielkopolskim pod wezwaniem św. Józefa. Przebudowę i rozbudowę domu dla sierot oraz jego utrzymanie wspierali również - brat fundatora, książę Ferdynand Radziwiłł z Antonina oraz książę Czartoryski z Gołuchowa.

W latach 1918-1921 w sierocińcu przebywało dużo dzieci z kresów wschodnich. W czasie okupacji hitlerowskiej zostawiono Siostrom tylko dzieci w wieku 2-10 lat. Starsze dzieci wywieziono do Niemiec na roboty. Aby Siostry mogły zapewnić dzieciom utrzymanie, zmuszone były pracować na rzecz wojska niemieckiego, piorąc mu bieliznę i mundury.

W roku 1952 sierociniec został przejęty przez Zrzeszenie Katolików "Caritas". Zabrano Siostrom dzieci zdrowe, a przekazano chłopców z niepełnosprawnością intelektualną. Dom nazwano - Domem Dziecka "Caritas".

W 1954 roku przekształcono nazwę na Zakład Wychowawczy "Caritas". Zakład był finansowany przez Zrzeszenie Katolików "Caritas". Ówczesna kierowniczka Siostra Pelagia Grześkowiak dokonała przebudowy i kapitalnego remontu budynku zakładu, stwarzając tym samym dzieciom bardzo dobre warunki mieszkaniowe i bytowe.

W 1990 roku w związku z rozwiązaniem Zrzeszenia Katolików "Caritas" Ministerstwo Edukacji Narodowej, na wniosek Siostry Przełożonej Prowincjonalnej Teresy Galińskiej, udzieliło siostrom pozwolenia na prowadzenie Specjalnego Ośrodka Wychowawczego.

Dotację otrzymuje z Ministerstwa Edukacji Narodowej za pośrednictwem Starostwa Powiatowego.

Od roku 2000 do obecnej chwili trwa modernizacja Ośrodka zgodnie z wymogami unijnymi.

Dyrektorzy Ośrodka


 













Hosting dzięki uprzejmości www.zelnet.net